شهید علی تلخابی در تیرماه سال 1313 در یکی از روستاهای اراک به نام تلخاب و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود.ایشان در سن دوازده سالگی بودند که پدر خود را از دست دادند و سه برادر کوچکتر از خود داشتند. شهید از همان دوران کودکی با چراندن گوسفند و اجرت گرفتن از صاحبان گوسفند می توانست امرار و معاش خود و سه برادر کوچکترش را تأمین کند. ایشان از همان کودکی علاقه بسیاری به مکتب اهل بیت علیه السلام داشت . ایشان در زمان ظلم و ستم رژیم شاهنشاهی که بر تمام کشور حکم فرما بود نیز مقلد امام بودند و هر سال سهم خمس را می پرداختند و به نماینده امام تحویل می دادند.  شهید بخاطر عشق و  علاقه ای که به اهل بیت عصمت و طهارت داشتند در سالهای 56-57 تصمیم گرفتند که به همراه خانواده به قم عزیمت کنند . شهید در سال 57 و در زمان موج گیری انقلاب همگام با دیگر مردم شهید پرور هر روز در راهپیمایی ها شرکت می کرد و نفرت و انزجار خود را نسبت به رژیم شاهنشاهی نشان میداد.  در دوران بعد  از انقلاب هم همیشه در صحنه بود و در مجالس مذهبی از قبیل نماز جمعه و دعای کمیل شرکت می کرد. دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران که آغاز شد دو فرزندش به نام های ابوالقاسم و احمد در جبهه ها حضور پیدا کردند و به فیض شهادت نائل آمدند. شهید نیز عزم جبهه  های جنگ کرد و گفت همه ما باید در راه اسلام فدا شویم و سرانجام پس از جانفشانی های فراوان در عرصه های جنگ ونبرد در منطقه اروند رود و در عملیات والفجر 8 به فیض عظیم شهادت نائل آمد و به آرزوی دیرینه خویش رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

*انّ الحیاة عقیدة الجهاد*

با درود  بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و با سلام بر رزمندگان دلیر اسلام صحنه نبرد حق علیه باطل که کهک با رزم خویش چگونه زندگی کردند به مسلمین جهان آموختند و بار دیگر سلام  بر امّت شهید پرور که در پشت جبهه، جبهه های حقّ علیه باطل را یاری می کند و می خواهم بگویم که خون ما در قبال ایثارهای شما ارزشی ندارد.

اینجانب آقای علی تلخابی دارای شناسنامه 995 صادره از تفریش و تاریخ تولد 1310 که در حال اعزام به جبهه های حقّ علیه باطل هستم و از تمام بچّه ها می خواهیم که مرا ببخشند و از دور به یک به یک آنها سلام می رسانم و از تمام دوستان و خویشان برای من حلالیّت بطلبید و به بزرگی بدیهای مرا ببخشید.

آری عزیزانم از شما می خواهم که برای من گریه نکنید چون وقتی که جنازۀ مرا می آورند مردم بر روی آن گل می ریزند و فریاد « یا حسین » به سر می دهند امّا حسین بن علی علیه السلام را وقتی به شهادت رساندن کسی نبود آن پیکر پاک را از زمین کربلا بردارد شما می توانید  به مظلومیّت امام حسین علیه السلام گریه کنی و در آن حال امام را دعا کن. رزمندگان را دعا کنید و برای پیروزی اسلام دعا کنید و باز از شما می خواهم که پشتیبان رهبر باشید و جنگ را از یاد نبرید اینجانب بندۀ  گنهکار خدا اگر خدای مهربان به من لیاقت شهادت عطا کرد فقط 30 روز روزه بگیرید. دیگر از هیچ کس نه بدهکارم و نه از هیچ کس طلبکارم. و در آخر از شما می خواهم که جنازۀ این حقیر را در قم تشییع کنید.

و السلام علیکم.  63/3/24.