شهید علیرضا آجعفری در سال 1336 در روستای ورجان قم و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدر او مردی کشاورز بود که در ورجان به کشاورزی مشغول بود و از این راه زندگی خانواده خود را می گذراند. در سال های 39-40 که خشکسالی بود ناچار به مهاجرت به قم شد و مدتی در قم به انبارداری و کارهای دیگر مشغول بود. بعد ناچار شد که به تهران برود و در آنجا هم شغل ساده ای داشت.در این دوران علیرضا به مدرسه و دبیرستان رفت و با زحمت زیاد درس خود را  ادامه داد و چون چشم او ضعیف بود با عینک مطالعه می کرد تا اینکه دیپلم را گرفت . وی در فصل تابستان خودش کار می کرد تا مخارج تحصیلات خود را آماده کند. در دوران زندگی با قناعت زندگی می کرد . در زندگی به پدر و مادر کمک زیادی می کرد با اینکه فرزندان دیگری هم بودن ولی علیرضا فرزند بزرگ آنها بود و از همه برادرها نسبت به پدر و مادر مهربانتر بود. علیرضا در کنار تحصیلاتش به شغل برق کشی و کارهای ابتکاری علاقه زیادی داشت. در سال 51 که انقلاب اسلامی ایران شروع شد مبارزات خود را شروع کرد و در تمام تظاهرات شرکت می کرد . چند مرتبه دستگیر و  سپس آزاد شد. بعد از اینکه انقلاب پیروز شد و با مدرک دیپلمی که داشت می توانست وارد کارهای اداری شود ولی وارد سپاه شد و به سپاه قم آمد و بعد از آموزش نظامی به پاسداری مشغول شد. پدر و مادرش با رضایت او وسایل ازدواجش را فراهم کردند و او ازدواج کرد اما همسرش او را از هدفش که خدمت به اسلام بود باز نداشت مدت هشت ماه در بیت امام در جماران بود و مدتی هم در راه آهن و راههای وارداتی قم خدمت می کرد سرانجام این مجاهد خستگی ناپذیر در خردادماه 1360 در جبهه دارخویین به فیض عظیم شهادت نائل آمد و به آرزوی دیرینه خویش رسید.

گزیده از وصیت نامه شهید:

مادرجان به برادرانم بگو اسلحه مرا زمین نگذارند و راهم را ادامه دهند تا انقلابمان جهان گیر شود. مادرجان نکند خدای ناکرده پس از مرگ من بر اثر ناراحتی و دلسوزی به امام و روحانیت مبارز ناسزا بگویی که به خدا قسم تو را نمی بخشم و جداً ناراحت می شوم. با درود فراوان به رهبر عالیقدر امام خمینی . برافراشته باد پرچم خونین اسلام. نابود باد متکبران و استعمارگران شرق و غرب . آنکه جانش را در راه هدفش نثار کرد.

علیرضا آجعفری