شهید سید محمد علوی سال ۱۳۴۰ در شهرستان قم و در خانواده اي مؤمن و متعهد به اسلام، به دنيا آمد. دوره ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت پشت سر گذاشت و بعد از اتمام دوره دبيرستان، موفق به اخذ ديپلم شد. همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي و تأسيس بسيج، به عنوان مربي کلاس هاي آموزش نظامي، وارد اين نهاد گرديد. با شروع جنگ تحميلي، راهي خطه سرسبز نور شد و در تاريخ ۱۳۶۰/۹/۱۰ به عضويت سپاه در آمد. او که مسئوليت واحد بهداري لشکر ۱۷ علي‌بن ابيطالب(ع) را به عهده داشت، سعي مي کرد به بهترين شکل، به امور مجروحان رسيدگي کند. سيد محمد از اسراف دوري مي کرد و به مسائل شرعي اهميت زيادي مي داد. دوري از غيبت، و رعايت نکات اخلاقي ديگر، مواردي بود که ايشان هميشه به خانواده و آشنايان، يادآوري مي کرد و حافظ اسرار ديگران بود. چهره اش به جهت اهميت دادن به نماز شب، سرشار از معنويت و نور اخلاص بود. عاشق ولايت و دلداده امام خميني(ره) بود و به ايشان ارادت خاصي داشت. امر به معروف و نهي از منکر برای او اهمیت زيادي داشت. هدفش تنها رضاي خدا بود. علاقه زيادي به نماز جمعه داشت و در ستاد برگزاري نماز جمعه فعاليت مي کرد.

سيد به ديدار مجروحان مي رفت و در برطرف کردن مشکلات آنان، کوتاهي نمي کرد. انساني وارسته، جدي و شجاع بود. دلش سرشار از مهرباني و لطافت بود. اگر کسي دچار اشتباه مي شد، با مهرباني به او تذکر مي داد. ساده زيستي، ايثار و تلاشش زبانزد ديگران بود. مناطق عملياتي والفجر سه و چهار، کربلاي مهران، محرم، خيبر تلاش و فداکاري او را، براي نجات مجروحان، از ياد نبرده اند. سالها چشم انتظار استقبال از لحظه شهادت بود که سرانجام روح بلند و عاشقش در تاريخ ۱۳۶۲/۱۲/۷، در عمليات خيبر، به آسمانيان پيوست.

قسمتی از وصیت‌نامه:

پیام من به آنهایی که همیشه نِق می زنند این است که جوانان ما در جبهه پرپر شده اند و خون خود را فدای اسلام نمودند، شایسته نیست نقاط مثبت و روشن را نادیده بگیریم و از روی بدن پاک شهیدان عبور کنیم و آنهایی که در این انقلاب و جنگ مؤثر بوده اند را نادیده پنداریم. این انقلاب همچون سیل خروشانی است که اگر احیاناً خس و خاشاکی هم بخواهد مانع راه شود او را با خود خواهد برد. پس اگر رهرو نیستید مانع و سد راه هم نباشید.

منبع: اسناد موجود در موسسه فرهنگی حماسه ۱۷