بعد از پیروزی انقلاب، ابتدا به عضویت کمیته در آمد و در حزب جمهوری اسلامی نیز فعالیت داشت. وی با تشکیل سپاه پاسداران وارد این نهاد انقلابی شد.

ارادت عمیقش به امام و شهدا از یاد نمی رود. اصلاً تکیه کلامش این بود: «امام، رزمندگان و جبهه را فراموش نکنید.»

با اینکه چندین بار هدف اصابت گلوله از ناحیه دست راست و شکم و سر قرار گرفته و به شدت مجروح شده بود، اما دوباره با عشق بیشتری به میان همرزمان و بسیجیان باز می گشت و سرانجام روز دهم تیرماه سال ۱۳۶۵ روز امضای شهادت‌نامه خونبار او توسط حضرت حق و رسیدن به وصال معبود بود

پس از ترک تحصیل به «بناّیی» روی آورد و تا پیروزی انقلاب، به این شغل پرداخت. در جریان مبارزات سیاسی علیه رژیم، فعالیت های مستمر و قابل توجهی داشت و یکی دو بار هم مجروح و دستگیر شد. پس از آزادی از زندان و پیروزی مبارزات به ورزش روی آورد در کاراته موفقیت هایی کسب نمود.

سردار شهید "حسین همدانی" در وصیتنامه خود که 20 روز قبل از شهادتش نگاشته، آورده است: این اواخر خیلی دلم هوایی شده است و از مولایم سیدعلی خامنه‌ای که نتوانستم سرباز خوبی باشم عذرخواهی می‌کنم.