از حرم که آمدیم بیرون گفت: «امشب سفارشتون رو به امام رضا (ع) کردم. به آقا گفتم من دارم می رم جبهه. شما به بچه های من سری بزنید.

کتاب اثر انگشت ( خاطرات و وصایای شهدا در مورد انتخابات) همراه با بیانات امام و رهبری توسط نشر حماسه یاران به چاپ رسید.

سیر و سلوک معنوی داشت و انسان دائم الذّکری بود، امّا معنویّات او نیز، آمیخته با مسائل سیاسی بود. پیش از انقلاب، با توجه به سن کمی که داشت، با همکاری دوستانش، اعلامیه ها و نوارهای مهم و حساس ضد حکومت شاه را نقل و انتقال می داد.

از آنجا که تیپ ۱۷ قم به منطقه یک، متشکل از رزمندگان استان مرکزی، زنجان، سمنان و قم واگذار شده بود با شروع عملیات محرم به تیپ ۱۷ علی بی ابیطالب تغییر نام داد و مهدی زین الدین اولین حضور خود را به عنوان فرماندهی تیپ ۱۷ علی‌بن‌ابیطالب در این عملیات تجربه کرد. درایت و کاردانی او باعث شد تیپ ۱۷ نقش بسزایی در موفقیت این عملیات ایفا نماید.

به بیت‌المال بسیار حساس بود. ماشینی که در منطقه زیر پایش بود، گیربکسش شکست. کلی سفارش کرد بخرید، درستش کنید و بعد تحویلش دهید. در قم که نتوانستیم آن قطعه را پیدا کنیم؛ یکی از رفقایش در تهران قطعه را جور کرد و مشکل ماشین حل شد.

با اینکه چندین بار هدف اصابت گلوله از ناحیه دست راست و شکم و سر قرار گرفته و به شدت مجروح شده بود، اما دوباره با عشق بیشتری به میان همرزمان و بسیجیان باز می گشت و سرانجام روز دهم تیرماه سال ۱۳۶۵ روز امضای شهادت‌نامه خونبار او توسط حضرت حق و رسیدن به وصال معبود بود

با آنکه طلبه بسیار موفقی بود و می توانست با ادامه تحصیل، به مدارج عالی علمی دست یابد اما، با کمترین احساس نیاز، ترک یار و دیار می کرد و به سوی جبهه‌ها می‌شتافت. او خود بارها می‌گقت: «زمانی که در جبهه هستم دینم محفوظ تر است».

ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس پادگان مستقر در شهر مقدس قم نداشته است. پادگان منظریه نیز که در ۱۵ کیلومتری این شهر واقع شده تنها نقش پشتیبانی نیروهای رزمی در جنگ را به عهده داشته است.

وی پس از بازگشت از جبهه به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با احساس وظیفه ای مضاعف دوباره به جبهه رفت و تکلیف دفاع از انقلاب و میهن اسلامی را به بهترین صورت ممکن انجام داد. در دوران پاسداری چندین نوبت داوطلب عزیمت به میدان های نبرد شد.

در عملیات محرم، به عنوان معاون گردان امام حسن(ع) در لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب(ع) انجام وظیفه می‌کرد. وقتی شهید علیمردانی در شب اول عملیات به شهادت رسید، ایشان فرماندهی گردان را به عهده گرفت و در شرایط سخت عملیات، گردان را به خوبی فرماندهی کرد.

پس از ترک تحصیل به «بناّیی» روی آورد و تا پیروزی انقلاب، به این شغل پرداخت. در جریان مبارزات سیاسی علیه رژیم، فعالیت های مستمر و قابل توجهی داشت و یکی دو بار هم مجروح و دستگیر شد. پس از آزادی از زندان و پیروزی مبارزات به ورزش روی آورد در کاراته موفقیت هایی کسب نمود.

کتاب «نیمه پنهان ماه» ۲۳ خاطرات شهید غلامرضا رهبر به روایت همسر شهید است که از سوی انتشارات روایت فتح منتشر شده است.